Οι Έλληνες εργαζόμενοι, σε ποσοστό 40%, αναγκάζονται να δουλεύουν περισσότερο ή να αναλάβουν παραπάνω επαγγελματικούς ρόλους, για να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στο αυξανόμενο κόστος ζωής. Η σύγκριση με το 25% που είναι ο αντίστοιχος μέσος όρος παγκοσμίως, δείχνει ότι στην Ελλάδα, οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε πολύ χειρότερη μοίρα. Επίσης το 22% έχει αυξήσει ή σκοπεύει να αυξήσει τις ώρες που εργάζεται, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο ίδιο πρόβλημα.
Η έρευνα workmonitor της εταιρίας Randstad, αναδεικνύει ειδικά για την Ελλάδα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εργαζόμενος, τόσο ως προς τις προοπτικές εξέλιξής του, όσο και ως προς την τοξικότητα των θέσεων εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 41% των ερωτηθέντων, απάντησε ότι έχει παραιτηθεί από κάποια δουλειά το παρελθόν, ποσοστό υψηλότερο κατά επτά μονάδες σε σχέση με το 34% που βρέθηκε παγκόσμια, επειδή βίωνε τοξικό εργασιακό περιβάλλον. Αντίστοιχα το 29% παραιτήθηκε επειδή υπήρχε έλλειψη ευκαιριών εξέλιξης (30% παγκοσμίως) και το 32% επειδή δεν ταίριαζε στην προσωπική του ζωή (33% παγκοσμίως). Άλλο ένα 27% δήλωσε ότι παραιτήθηκε σιωπηλά από μια δουλειά (31% παγκοσμίως).
Πάντως, για τους Έλληνες εργαζόμενους, η εργασία στη ζωή τους παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε ποσοστό αισθητά υψηλότερο από ό,τι ισχύει στον υπόλοιπο κόσμο (82%, αντί για 72% που υπάρχει παγκόσμια).
Στον αντίποδα, οι εργαζόμενοι της χώρας δεν δείχνουν ιδιαίτερα αισιόδοξοι σε σχέση με τις προσδοκίες που έχουν για την εργασία τους. Μόλις το 30% των ερωτηθέντων, δεδομένων και των οικονομικών συνθηκών, δηλώνει ότι επιθυμεί αύξηση μισθού, ποσοστό κατά εννέα μονάδες μικρότερο σε σχέση με το 39% που καταγράφηκε στις υπόλοιπες χώρες που διοργανώθηκε η έρευνα. Ως προς το αυξανόμενο κόστος ζωής, το 41% απάντησε ότι δέχεται κάποιας μορφής βοήθεια από τον εργοδότη όπου εργάζεται (49% παγκοσμίως). Επίσης, αισθητά μικρότερο είναι και το ποσοστό των εργαζομένων που δουλεύουν με κάποιας μορφής ευελιξία ως προς το ωράριο (42% έναντι 57% στις υπόλοιπες χώρες του δείγματος). Ανάλογη διαφορά καταγράφεται και για την ευελιξία σε σχέση με την τοποθεσία (40% στην Ελλάδα, 51% στις υπόλοιπες χώρες). Ισορροπία διαπιστώνεται όμως, σε σχέση με τις παραιτήσεις που προκάλεσε η απουσία ευελιξίας στην αγορά εργασίας (28% στην Ελλάδα, 27% παγκόσμια).
Στη χώρα μας, η έρευνα διαπιστώνει ότι είναι αισθητά υψηλότερο το αίσθημα της ανασφάλειας στους χώρους εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 51% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ανησυχεί πως θα χάσει τη δουλειά του, ποσοστό μεγαλύτερο κατά 14 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με το 37% που ισχύει στις υπόλοιπες χώρες. Για τυχόν οικονομικές αλλαγές στην εργασία εκδήλωσε ανησυχία το 67% των ερωτηθέντων (52% παγκόσμια), ενώ μόλις το 45% πιστεύει ότι αν χάσει τη δουλειά του βρει γρήγορα, κάποια άλλη (50% παγκόσμια).
Το αυξανόμενο κόστος ζωής, αποτελεί την κύρια αιτία που το 16% των ερωτηθέντων προτίθεται να καθυστερήσει τον χρόνο συνταξιοδότησής του στην Ελλάδα (18% στις υπόλοιπες χώρες). Το 61% ισχυρίζεται πως η οικονομική κατάσταση δεν τους επιτρέπει να βγουν στη σύνταξη, όσο νωρίς θέλουν (70% παγκόσμια).
Πάντως, γενικότερα, οι ερωτηθέντες σε ένα συντριπτικό ποσοστό (84% στην Ελλάδα, 77% παγκόσμια), δήλωσαν ότι θεωρούν σημαντικούς τους σκοπούς και τις αξίες που αναδεικνύει ο εργοδότης τους.
Η έρευνα διενεργήθηκε σε 34 χώρες, σε δείγμα 35.000 εργαζομένων, τον περασμένο Οκτώβριο. Στην Ελλάδα, η συμμετοχή ξεπέρασε τους 1.000 εργαζόμενους, ηλικίας 18 – 67 ετών.
