Με αναλογικό συντελεστή στο ετήσιο φορολογητέο εισόδημα, αναμένεται να αντικατασταθεί το «πέναλτι» της περικοπής 30% στη σύνταξη, που υφίστανται όσοι συνταξιούχοι επιλέγουν να συνεχίζουν να εργάζονται.
Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό το υπουργείο Εργασίας, θέλει να μετατρέψει σε δικαιότερη την επιβάρυνση που ήδη υπάρχει για περίπου 60.000 συνταξιούχους αυτής της κατηγορίας, μέσω της φορολόγησής τους, σε σχέση με το εισόδημα που θα εισπράττουν, ετησίως. Η συγκεκριμένη παρέμβαση πρόκειται να ενσωματωθεί στο νομοσχέδιο που ετοιμάζεται από τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου και εκτιμάται ότι θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, εντός του τρέχοντος μήνα. Η κλίμακα των συντελεστών που θα επιλεχθούν, ακόμα δεν έχει οριστικοποιηθεί, όμως αναμένεται να κυμαίνεται στα επίπεδα 10 – 15%, ανάλογα με το ετήσιο εισόδημα του φορολογούμενου εργαζόμενου – συνταξιούχου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η περικοπή 30% που είχε θεσπιστεί από το 2016, βαίνει προς κατάργηση.
Παράλληλα, στο υπουργείο Εργασίας επεξεργάζονται τρόπους ώστε να δώσουν ώθηση και στις ρυθμίσεις οφειλών που βρίσκονται σε ισχύ. Σύσσωμοι οι εκπρόσωποι των εργοδοτών, εκφράζουν την επιθυμία να δοθεί παράταση στη διάρκεια της υποβολής αιτήσεων, που λήγει στα τέλη Ιουλίου, αλλά ταυτόχρονα να υπάρξει και αύξηση των δόσεων. Οι συζητήσεις που πραγματοποιούνται στην Σταδίου 29 έχουν ένα διττό στόχο: Από τη μία πλευρά να καταστεί εφικτό να αυξηθεί το πλήθος των οφειλετών που μπορούν να μπουν στη ρύθμιση που τώρα ανά περίπτωση προσφέρει προνομιακή εξόφληση σε 36 ή 72 δόσεις. Έως τώρα, οι οφειλέτες που έχουν ενταχθεί δεν υπερβαίνουν τις 7.000, αριθμός εξαιρετικά μικρός, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν δυνητικά περισσότεροι από 200.000 που θα μπορούσαν να κάνουν χρήση της ρύθμισης. Το πρόβλημα όμως που υπάρχει εστιάζεται στα πιο «παλιά» χρέη είτε από την περίοδο των Μνημονίων είτε από την περίοδο της πανδημίας, που δεν γίνονται αποδεκτά στην τρέχουσα ρύθμιση. Μπορούν μόνο ή να εξοφληθούν άπαξ, ή να ενταχθούν στην πάγια ρύθμιση των 24 δόσεων, που έχει άλλο επιτόκιο και φυσικά, οι μηνιαίες δόσεις που προκύπτουν, είναι σαφώς υψηλότερες. Εκεί ακριβώς, προτίθεται να παρέμβει το υπουργείο Εργασίας, καθώς βρίσκονται υπό επεξεργασία διάφορα σενάρια, σύμφωνα με τα οποία θα επιτραπεί σε παλαιότερα χρέη να μπορούν να ενταχθούν στη ρύθμιση, χωρίς να ανακύπτει πρόβλημα στη διαδικασία.
Την ίδια στιγμή, ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει προκύψει και για το «καυτό» ζήτημα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, γνωρίζει ότι δεν μπορεί πρακτικά να ανατρέψει το status που έχει διαμορφωθεί εδώ και 11 χρόνια, σύμφωνα με το οποίο οι τριετίες παραμένουν «παγωμένες». Για να ξεμπλοκάρουν, όπως είναι η σχετική μνημονιακή δέσμευση, θα πρέπει να υποχωρήσει η ανεργία σε μονοψήφιο ποσοστό, σε ετήσια βάση. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί πριν παρέλθουν άλλα 1,5 – 2 χρόνια. Έως τότε όμως, θα καταβληθούν προσπάθειες ώστε ανά κλάδο οι επιχειρήσεις να αντιληφθούν ότι για να μπορέσουν να προσελκύσουν τους κατάλληλους εργαζόμενους, θα πρέπει να αυξήσουν ικανοποιητικά τους μισθούς που θα προσφέρουν. Παράλληλα όταν θα προκύπτουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, θα επιδιωχθεί να επιταχυνθεί η διαδικασία επέκτασής τους στο σύνολο του κράτους, ώστε να στηριχθεί ο υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρήσεων αλλά και να υπάρξει ταχύτερη απορρόφηση των αυξήσεων, στην αγορά εργασίας.
Ψηφιακή Κάρτα
Ως προς το σκέλος της ψηφιακής κάρτας εργασίας, κατά την ενημέρωση που παρείχε χθες ο υπουργός Εργασίας, Άδωνις Γεωργιάδης, θα υπάρξουν μια σειρά από κίνητρα για την εφαρμογή της από τις επιχειρήσεις. Σε ερώτηση αν τα κίνητρα θα είναι ασφαλιστικά ή φορολογικά, τονίστηκε ότι θα είναι «γραφειοκρατικά». Με τον τρόπο αυτό, εκτιμά το υπουργείο Εργασίας ότι θα υπάρξουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα ενταχθούν στη διαδικασία, ακόμα και αν ο κλάδος τους δεν έχει προχωρήσει συνολικά στην χρήση της Κάρτας. Άλλωστε, η γραφειοκρατική διευκόλυνση, που μπορεί να υπάρξει για παράδειγμα, με την κατάργηση της υποχρέωσης υποβολής στο σύστημα «Εργάνη» του εντύπου για τις υπερωρίες και όχι μόνο, δεν αποτελεί μόνο διοικητικού τύπου «ανάσα» για τις επιχείρησεις, αλλά συχνά, περιορίζει και τις λειτουργικές δαπάνες.
