Μοντέλο «Βόρειας Ευρώπης» στην ελληνική αγορά εργασίας

Νορβηγία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο, Γερμανία, Αυστρία. Αυτές είναι οι χώρες που θα αξιοποιηθούν από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, για να πειστούν οι πολίτες για τις αλλαγές στα εργασιακά που ετοιμάζονται. Άλλωστε, ο Κωστής Χατζηδάκης το έχει ξεκαθαρίσει: Για κάθε μεταβολή στα εργασιακά που θα ενσωματωθεί στο σχέδιο νόμου που ετοιμάζεται να κατατεθεί στη Βουλή μετά το Πάσχα, θα γίνεται αναφορά στις χώρες της Ευρώπης που ήδη εφαρμόζεται. Στόχος είναι να πειστεί η κοινή γνώμη ότι δεν αποτελεί «ελληνική πατέντα», η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αλλά ότι εφαρμόζεται και αλλού.

Σε πρώτη φάση θα αξιοποιηθεί το «μοντέλο» της Νορβηγίας. Πρόκειται για μια χώρα στην οποία εφαρμόζεται η ατομική συμφωνία στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Έτσι, κατά περιόδους το εβδομαδιαίο ωράριο μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το επιτρεπτό. Αρκεί κατά μέσο όρο, να μην καταγράφεται υπέρβαση.

Ανάλογο μοντέλο, με μικρές παραλλαγές, εφαρμόζεται και στη Φινλανδία όπου η επιπλέον απασχόληση μπορεί να είναι έως δύο ώρες την ημέρα. Συνολικά όμως δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το ωράριο τις 40 ώρες την εβδομάδα. Επίσης, η όποια μετατροπή στο ωράριο πρέπει να πραγματοποιείται σε βάθος τετραμήνου, κατ’ ανώτατο όριο.

Στο Λουξεμβούργο, το πλαφόν που έχει τεθεί είναι οι 10 ώρες ημερησίων  και οι 48 ώρες εβδομαδιαίως.

Δεκάωρη απασχόληση εφαρμόζεται και στην Γερμανία. Εκεί όμως, η προϋπόθεση που έχει τεθεί είναι κατά μέσο όρο για χρονική περίοδο 24 εβδομάδων, να μην ξεπερνιούνται οι οχτώ ώρες ημερησίως.

Στην Αυστρία, παρά την ύπαρξη συλλογικών συμβάσεων, παρέχεται το δικαίωμα επίτευξης συμφωνίας ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζομένους για αυξημένο ή μειωμένο ωράριο, σε βάθος ενός έτους. Οι κλάδοι για τους οποίους εφαρμόζεται κάτι τέτοιο είναι τα ξενοδοχεία, ο τουρισμός, το εμπόριο και ο επισιτισμός. Μάλιστα, η νομοθεσία εκεί, επιτρέπει η συγκεκριμένη νομοθεσία να ισχύει  και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, σε μεμονωμένες περιπτώσεις.