Θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο κατά 700 χιλ. άτομα, πρέπει να πετύχει η Ελλάδα έως το 2050, ώστε να στηρίξει την απασχόληση των νέων, αλλά και να περιορίσει τις επιδράσεις από την αναπόφευκτη αύξηση των ηλικιωμένων.
Τα δεδομένα άλλωστε δεν αλλάζουν δραματικά, αφού το δημογραφικό πρόβλημα παραμένει και διαπιστώνεται μείωση στους εργαζόμενους (20 – 64 ετών), που συνοδεύεται από άνοδο όσων είναι άνω των 65 ετών. Η συνολική μείωση του πληθυσμού της χώρας, θεωρείται ότι δεν μπορεί να αποφευχθεί. Όμως, με την αύξηση των μεταναστευτικών ροών, θα επιτευχθεί ανάλογη άνοδος των πολιτών που βρίσκονται σε πιο παραγωγικές ηλικίες και έτσι θα στηριχθεί τόσο ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, όσο και το ασφαλιστικό σύστημα.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Δημογραφικών Ερευνών και Μελετών (ΙΔΕΜ), μια τέτοια θετική μεταναστευτική «ζυγαριά», σημαίνει περισσότερες εισόδους στη χώρα, από εξόδους. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, απαιτείται συνδυασμός παραγόντων, ως εξής:
- Επιστροφή τμήματος των Ελλήνων που μετανάστευσαν πριν το 2025.
- Επιστροφή τμήματος των αλλοδαπών εκείνων που διέμεναν στην Ελλάδα αλλά μετανάστευσαν πριν το 2025.
- Μείωση των εξόδων την περίοδο 2025-2049 Ελλήνων από τη χώρα μας. Επιστροφή τμήματος των Ελλήνων αυτών.
- Αύξηση εισόδων την επόμενη εικοσιπενταετία αλλοδαπών προερχομένων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μείωση εξόδων την ίδια περίοδο από τη χώρα μας τμήματος των αλλοδαπών αυτών.
- Αύξηση εισόδων το 2025-2049 αλλοδαπών προερχομένων από τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη. Μείωση εξόδων την ίδια περίοδο τμήματος των αλλοδαπών αυτών.
Στο μέλλον, όσοι θα είναι μεγαλύτεροι των 65 ετών, επί της ουσίας θεωρούνται ως «εξαρτημένοι» από εκείνους που βρίσκονται στην αμέσως προηγούμενη ηλικιακή βαθμίδα (20 – 64 ετών) και η οποία καθορίζει και το πλήθος των απασχολούμενων στην χώρα. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν και σήμερα 65άρηδες ή και σε ακόμα μεγαλύτερη ηλικία, που συνεχίζουν να εργάζονται, εντούτοις σε αυτό το ηλικιακό όριο, είναι ο διαχωρισμός που γίνεται, σε διεθνές επίπεδο.
Η θετική μεταβολή των αλλοδαπών, που κάλυψαν το 15% των γεννήσεων στη χώρα, κατά την τελευταία 20αετία, δεν έχει αποτρέψει τη συνολική μείωσή τους. Έτσι, από το 1980 και μετά, διαπιστώνεται σταθερή μείωση των γεννήσεων, με συνέπεια αρχικά να υποχωρήσει ο πληθυσμός των νέων (0-19 ετών) και εν συνεχεία, οι υπόλοιπες κατηγορίες πιο αναπαραγωγικής ηλικίας (20 – 44 και 45 – 64 ετών). Ως αποτέλεσμα, αυτής της συνεχόμενης προβληματικής λειτουργίας, είναι η μοναδική ηλικιακή ομάδα που καταγράφει αύξηση, να είναι η άνω των 65 ετών. Έτσι, φέτος αναμένεται το 24% του πληθυσμού της χώρας να τοποθετείται σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, ποσοστό που αναμένεται να φτάσει στο 1/3 του πληθυσμού, έως το 2050.
Σε αυτό το μοντέλο δημογραφικής γήρανσης, καθοριστικής σημασίας είναι και το προσδόκιμο ζωής, που έχει αυξηθεί κατά 16 έτη στη γέννηση και κατά 6 έτη, για όσους είναι άνω των 65 ετών, από το 1950 και μετά. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι πως το προσδόκιμο ζωής, αν και με επιβράδυνση του αρχικού ρυθμού, θα συνεχίσει να αυξάνεται έως το 2050 που θεωρείται κρίσιμο όριο.
